Ey üzerine dökülen asfalt yoldan
İnadına açmayı başaran çiçek!
Anlat hadi insanlara
Boyun eğmemeyi,
Pes etmemeyi,
Direnmeyi…
Bak ne diyor sana Ay'la Güneş:
Sakın moralini bozma,
Umutsuzluğa düşme;
Çünkü yaşıyor olmanın kendisi bir umut.
Bak!
Bir taraf karanlık, bir taraf aydınlık.
Bunlar iç içe,
Birbirinden ayrı değil,
Tıpkı bizim gibi.
Biz de birbirimizden ayrı değiliz,
Hem birbirimizin içindeyiz,
Hem de dışında,
Hepimiz her yerdeyiz;
Hepimiz var olmuş, var olan ve var olacak her şeyiz.
Dinlesene şu gemiyi:
Yaşadığın an'a atacaksın demirini hep,
Yoksa geçmişle gelecek yüzünden
Dalgalarda ziyan edersin ömrünü.
Kıyıya gelmezsin, vurursun durmadan
Pişmanlığın ağırlığıyla, çırpınırsın umutsuzca.
Dinlesene beni:
Bak kupkuru dallardan, tomurcuklar çiçek açıyor
Bahar geliyor yine.
Haydi silkelen sen de,
Bırak kırgın dalların canlanıp tomurcuklansın,
Kalbin rengarenk çiçek açsın,
Düşüncelerin türlü türlü bahar kokuları salsın,
Ruhun versin meyvelerini.
Kendin ol daima,
En güçlü halinle.
Rüzgâr savursun dört bir yana tohumlarını
Her yere sevgi ve umut dağılsın.
İzin ver başlasın yeni bir çağ,
İzin ver aydınlatsın ışığın her yanı,
İzin ver başlasın ışık çağı.