Varsın; ama yoksun.
Yanımdasın; ama uzaktasın.
Sana bakıyorum; ama göremiyorum.
Dokunuyorum; ama hissedemiyorum.
Seninle konuşuyorum; ama sesini duyamıyorum.
Bunların hiçbirinin önemi yok
Yoksun; ama ben varım.
Uzaktasın; ama ben yanındayım.
Seni göremiyorum; ama sana bakıyorum.
Seni hissedemiyorum; ama sana dokunuyorum.
Sesini duyamıyorum; ama seninle konuşuyorum.
Bunların hepsinin önemi büyük çünkü
Ben varsam, sen de varsın.
&&&&&&&&&&
Uzaklardan bir ses; ama en derinlerden…
Öyle bir ses ki bana kendimi ve diğer her şeyi sevdiren,
Yankılandıkça bana kendini yeniden hissettiren,
Her seferinde bana sorumluluklarımı öğreten,
Benden bir cevap alamasa da pes etmeyen.
Uzaklardan bir ses -ta en derinlerden...
Öyle bir ses ki, benim sesimle aynı…
&&&&&&&&&&
Senden hiçbir şey istemiyorum.
Senden hiçbir şey beklemiyorum.
Bana inan veya inanma,
Yanımda ol veya olma,
Saygı duy ya da duyma,
Sev ya da sevme,
Bunların hiçbirini önemsemiyorum.
Seni sensin diye, her şeyinle çok seviyorum!
Beni kaybettiğini sanarak
Aramakla geçirdin zamanını.
Beni bulduğun zaman
Kimi bulduğunu görünce
İşte o zaman birbirimizden ayrı olmadığımızı göreceksin.
Aramayı bırakıp beni bulmanı heyecanla bekliyorum.
&&&&&&&&&&
Bir tablo çizdim kendime,
Üstünde hayata dair her şey olan.
Bütün renkler vardı üstünde,
Ve onların her tonu.
Son rütuşunu yaptım resmimin,
Resmin tamamını değiştirecek olan
Tek rengi sürdüm
Her yerine: Sarıyı.
Kapkara olan tablo birden aydınlandı.
Güneş doğdu resmime.
Daha önce çizdiklerim canlandı.
Yeniden hayat buldular.
Her rengin bir karakteri vardı.
Benim resmimde en karakterli renk sarıydı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder