Doğumgünüm

Bugün itibariyle dolu dolu 38 yaşındayım ve artık 39'umu yaşamaya başlayacağım.

38 yaşıma bakıyorum. Boynuma takılan bir platin ve halsizlikle beni haftalarca yatağa seren bir korona var. Daha çok yazmışım, daha çok okumuşum. Çok az spor yapmışım, yediklerime belki de en az dikkat ettiğim zamanlar olmuş. Umut etmekten ve hayal kurmaktan korkar olmuşum; ama yine de umut etmekten ve hayal kurmaktan vazgeçmemişim. Gözlüğü astigmat ve miyoptan dolayı hiç çıkarmaz olmuşum. Kalbimi ve kendimi tamamen açmışım, gizlilerde saklı hiçbir şey kalmamış. Başkaları değişmeyince yine hep kendimle uğraşmışım, daha affedici, daha sabırlı, daha kabullenici olmuşum.

Küçüklükten beri yaşımı hep bir fazla söylerim, şimdi resmî olan her yerde 38 yazacak ve ben 39’um diye dolaşacağım ortalıkta; yani 40’a bana göre 1 yıl, resmî olarak 2 yıl kaldı.

Geçen ayki doktor randevumda genç doktor kapıdan girer girmez bir ekrana bir bana baktı ve “Gerçekten 38 misiniz, sizsiniz değil mi, Funda Hanım mısınız?” dedi, “Evet benim, 38’im, hatta birkaç hafta sonra 39 olacağım.” dedim, “Üniversite öğrencisi gibisiniz, 22-23 yaşlarında gibi, çok genç görünüyorsunuz, şaşkınlığım bu yüzden.” dedi, eh buna sevinmeyecek insan yoktur.

Beni hikayesinin kahramanı yapan, benim hikayemde kahraman olan, beni gerçekten seven ve bunu hissettiren insanlar varlıklarıyla beni şanslı hissettiriyor.

Hayatımdan geçen ve şu anda hala hayatımda olan henüz iyi insan olmayı başaramamış karakterler; aslında bana verdiğiniz en büyük zarar hayatımdaki insanlara ve bundan sonra hayatıma girecek olan insanlara karşı güvenimi kırmak oldu, olsun, ben yine de güvenmenin bir yolunu hep buluyorum, onun dışındaki diğer her şey için teşekkür ederim; çünkü varlığınız beni istemeseniz de çok güçlendiriyor ve bana katkıda bulunuyor.

İçimdeki çocuk, anlaştığımız gibi, hep benimle kal. Hayal gücüm, hep çok yükseklere ve yine de aşağıyı hiç unutmadan uç. Sabrım, hep böyle, sakince devam et. Sabırsızlığım, beni heyecanlandırmayı ve bana coşku vermeyi bırakma. Kalbim; sınırlarını aşmaya ve kendini onarmaya, tüm canlıları içine almaya ve hep affederek sevmeye devam et. Eski hatalarım ve yeni hatalarım, öğretmeye devam edin, yenilerine yer açın. Aklım; unutmaya, şaşırtmaya, sınırlarımı zorlamaya, planları bencilce değil herkesin hayrına olacak şekilde yapmaya, sinsilikle değil vicdanla çalışmaya devam et. Ve umudum, sen ne güzelsin, nasıl da her şeye rağmen inatla artmaya devam edersin, benim başımın en tatlı belası sensin, çok kötü bir günün ardından bile her sabah kendini nasıl daha fazla olacak şekilde yenilersin?

Baba senden aldığım en büyük miras dürüstlük, düzen ve disiplinle; anane senden aldığım en büyük miras merhamet, paylaşma ve affetmeyle beraber, siz olmadan geçen 5. yaş günüm.

Beni ben yapan eşime, aileme, eşimin ailesine, kedilerime, dostlarıma, arkadaşlarıma, öğretmenlerime, şu ana kadar hayatımdan geçmiş hayvan dostlarıma, ağaçlara, denizlere, gökyüzüne, gökkuşaklarına, bana zarar verenlere, beni çok üzenlere, karıncalara, arılara, dağa, taşa, evrene, herkese, her BİRimize ve her şeye çok teşekkür ederim.

Daha uyanmış ve farkında olarak, daha sevgi dolu ve şefkatli olarak güzel olan ne varsa hepsini, hep beraber, mutlulukla yaratalım yeni yaşımda.

İnsan olmak çok güzel, bu hayatı deneyimlemek çok güzel, yaşamak çok güzel.

Bizi çok seviyorum.

Bu yaşım için en büyük dileğim kimsenin yaptığının yanına kâr kalmaması, herkesin yaptığının hesabını vermesi ve bedelini ödemesi, hatta belki de pişman olması, adaletin zamanında sağlanması, edenin bulması… Bunu hepimiz için istiyorum; çünkü adaleti yollarda değil hayatımda görmek istiyorum, hepimiz gibi; çünkü artık yeter! Çünkü artık yeter!