Ben Aşk Çocuğuyum

Annemle babamın 48. tanışma yıldönümleri bugün. 
Tam 48 yıl önce bugün tanışmışlar. 

Tam 48 yıl önce bugün annem on yedi, babam on dokuzundaymış.
Tam 48 yıl önce bugün! 
Ben 48 yaşımda değilim daha. 
Tam 48 yıl önce bugün, günlerden çarşambaymış. 
Annemle teyzem okuldan eve giderken babam onları takip etmiş ve anneme "Benimle arkadaş olur musun?” diye sormuş. 
Elinde kocaman gül buketleri. 
Tam 48 yıl önce bugün. 
Ne aşk ama! 
Sürekli lisenin parmaklıkları arasından bakışırlar ve birbirlerine şiirler yazarlarmış. 
Annem bir gün o güzel saçlarını kesip, bir mendile saçlarıyla "Seni seviyorum." cümlesini işlemiş ve vermiş babama. 
Ne aşk ama! 
Öyle bir aşk ki, annem liseden çıkıp eve giderken annemin yoluna çıkıp kocaman gül buketleri verirmiş ona babam, sürekli anneme Nezik teyzemle notlar yollarmış, annem o notları açınca aşk dolu şiirlerle karşılaşırmış babamın kendisi için yazdığı. 
Günlerden çarşambaymış tam 48 yıl önce bugün.
Babam annemi lisenin çıkışında takip etmiş bisikletle. 
Teyzem anneme heyecanlı heyecanlı "Geliyor, geliyor!" demiş. 
Annemler de babam ona yetişsin diye bilerek yavaş gitmişler bisikletleriyle. 
Babam anneme "Benimle arkadaş olur musun?" diye sormuş. 
Annem de kafasını utanarak ve heyecanla evet anlamında sallayıp, hızlıca eve doğru pedal çevirmeye başlamış. 
Babamın ellerinde kocaman gülleri olan bir buket varmış. 
Tam 48 yıl önce bugün. 
48 yıl ne kadar çok bilmiyorum ki, ben 48 yaşımda bile değilim daha. 
48 yıl oldu annem ve babam tanışalı, babam öleli 4 sene 8 gün oldu, annem büyük aşkını kaybedeli 4 sene 8 gün oldu. 
Tam 48 yıl önce bugün başlamıştı onların büyük aşkı. 
Tam 48 yıl önce bugün annem heyecandan tir tir titriyordu babam onunla konuşmak için peşinden geliyor diye. 
Tam 48 yıl önce bugün babam çok heyecanlıydı annemle konuşacağı için, belki de kendi kendine provalar yapmıştı annemle konuşmadan önce. 
Tam 48 yıl önce bugün annem babama heyecanla ve utanarak evet anlamında kafasını salladıktan sonra başlamış o mektuplar, o aşk şiirleri, o kocaman gülleri olan buketlerin devamı. 
Ne aşk ama! 
Ve ben aşk çocuğuyum!

 

Annemle tanışma yıldönümlerinde babamın yazdığı şiirden belli değil mi her şey?

 

13.12.1972 günü yendim,
İlk defa utangaçlığımı mağlup ettim,
Çiğnenen çakıl taşları
eskiyen ayakkabılar
mutluluk sarhoşuydular
bilmeksizin.

 

Sen güvenle güldükçe
Samutlaşmaktan kurtuldu dilim,
Sussan da sana baksam
susarak
gülen gözlerine.

 

Zaman isterse durmasın
İsterse akrep yelkovanı soksun
en öldürücü yerinden,
İsterse bir daha pedal çevirmesin
ayaklarımız.

 

Dün gece iki defa öldüm
İki defa dirildim yeniden
Yaşamak korkusuydu ağlamak
Sadece gül
gözlerime bakarak...

 

13.12.1972/Çivril
A.Hamit ALPASLAN